دل گویه های زرّین
این سخن ها از دل تنگ آمدست این دل تنگ خانه ی یار من استدل گویه های زرّین
این سخن ها از دل تنگ آمدست این دل تنگ خانه ی یار من استمهمترین رسالت انسان در دنیا
به نام خدا
مهمترین رسالت انسان در این جهان دو قطبی، دریافت آگاهی است، که میتواند هم در این جا
و هم در جهان دیگر، برای انسان مفید باشد.
هر چه آگاهی انسان بالاتر رود و شناخت بیشتری از خود، دیگران و جهان پیرامونش پیدا کند،
به رموز هستی و آفرینش دست پیدا کرده، و به آرامش بیشتری میرسد.در آن صورت، راحت تر
می تواند عشق بورزد، ببخشد، و بخشیده شود و رو به تکامل رود.
فکر کردن وتعقل یکی از ابزار بدست آوردن آگاهی است.
پیامبر اکرم (ص) فرموده اند: دین من، دین تفکر است، و یک ساعت تفکر برابر با هفتاد سال
عبادت است.
به گفته عرفا، تشعشعات وجودی هر کس، انعکاس آگاهی های اوست، و زندگی
بیرونی هر کس، انعکاس وضعیت آگاهی و باطنی خودش است.
جهالت جایی است که، آگاهی نباشد، همانطور که تاریکی جایی است که نور نباشد.
برای از بین بردن تاریکی باید نور بر افروخت، و برای مبارزه با جهالت هم باید آگاهی پیدا کرد.
بنابر این چون اصلی ترین رسالت انسان رسیدن به کمال است و این جز در پرتو
آگاهی به دست نمی آید، و با فکر کردن می توان به این آگاهی رسید.
همان طور که در قرآن کریم، به کرات آمده که، بیندیشید و تعقل کنید.
زرّین - 27/4/89
حسرت
من به فرشـتگان آسـمان ، غـبـطـه می خورم
من به ستاره،به خورشید و ماه،غبطه می خورم
من به هرکس و هر چیز که در کنار توست
با حسرت نگاه میکنم و ، غبطه می خورم
بــه آن گلـی که کنار جویبار روییده اسـت
چـون رنـگ و بـوی تـو دارد،غبطه می خورم
مـن بــه آن پـــروانــه عــاشـق گــرد شــمــع
چون جان در ره عشق می دهد،غبطه می خورم
بــه آن بــلبــل سـرگــشـتـه در کــنـار گــل
چون به معشوق رسیده است،غبطه می خورم
مـن بــه آن رود خــروشــان تــوی دشــت
چون به دریا رسیده است،غبطه می خورم
بــه آن کـبــوتـــر شـاد رهــا از قـفـس
که روی گنبد طلا نشسته،غبطه می خورم
هـمه روز و شـبـم بـه حسـرت گذشـته اسـت
من به خواب و به رویام هم ، غبطه می خورم
زرّین- 7/9/84
امید
ما دل شکسته ایم......
که به زورق نشسته ایم و
به توفان رهـا گـشته ایـم
ما دل شکسته ایم......
کـاری نـکـرده ایـم
که به گل نشسته ایم
اشکها زدوده ایم، بارها برده ایم......
زخـمـهـا خـورده ایـم
اما، هیچ دلی نشکسته ایم
ما دل شکسته ایم......
در کنج این قفس...
تنها نشسته ایم و...
چشم امید به درگاه تو بسته ایم
ما دل شکسته ایم......
زهرها چشیده ایم، رنجها کشیده ایم...
بارها مرده ایم......
اما هنوز، نومید نگشته ایم......
زرّین - 9/10/86
پدر
دلم خوش بود پدر دارم
که یک سایه به سر دارم
اگر سنگ از هوا بارد
اگر سیل از زمین جوشد
چه غم دارم که کوهی پشت سر دارم
دلم خوش بود پدر دارم
نه سنگی از هوا بارید
نه سیلی از زمین جوشید
که ناگه کوه من، پشت و پناهم را ز دست دادم
شدم تـنـها ، در این مـاتم سرا ، دیگر که را دارم
دلم خوش بود پدر دارم
دلم خوش بود پدر دارم
"روز پدر بر همه پدران مبارک"
زرّین - 13/12/87
