فصل بهار

  سـبـزه بـر آمـد، بـهـاران ،  شـد 

                                     قمری نگر مست و غزل خوان، شد 

  نرگس مست، مست می ناب شد 

                                      لالـه  دگـر  بـاره  ،  بـی تـاب  شد 

  روز وصـال  گـل و پـروانـه شد 

                                     مرغ  سـحـر دیـد  و ،  دیـوانـه شد 

  وقت می و وصل و خرابات شد 

                                        موسـم گـل ،  وقـت کـرامـات شد 

  دیده ز شوق بین، که پر آب شد 

                                         مرغ دلم پر زد و، بی خواب شد 

  عـاشـق خـسـته ،  دگـر آرام شد 

                                       در  بـر  او  ،  یـار  دلارام  ،  شد 

  زرّین- 7/2/ 90