دل گویه های زرّین
این سخن ها از دل تنگ آمدست این دل تنگ خانه ی یار من استدل گویه های زرّین
این سخن ها از دل تنگ آمدست این دل تنگ خانه ی یار من استغروب خورشید
در یـک روز گـرم تـابـستـان ، نـا گـاه همـه جـا یـخ زد و سرمـای وحـشـتـنـاکـی ، همـه جـا را
در بـر گــرفــت .
چـون خـورشـیـد رفـتـه بـود ، بـرای هـمـیـشـه
هـمـه جـا تـاریـک و سـرد شـد .
قـلـبـها یـخ زد ، دسـتـهـا سـرد و یـخـی شـد ،
حـتـی اشـکـی هـم نـبـاریـد
دیـده طـاقـت بـارش نـداشـت
جـاده ، تـاریـک تـاریـک شـد
چـون خـورشـیـد رفـتـه بـود ، بـرای هـمـیـشـه
به یاد پدر ، در بیستم مرداد ، سالگرد عروج روح پاک و ملکوتیش
زرّین-20/5/89
شب میلاد
در شـب مـیـلاد بـهـار ،
چـشـم بـه مـشـرق دارم و ،
تـا طـلـوع خـورشـیـد ،
مـنـتـظـر مـی مـانـم
تـا سـحـر راهـی نـیـسـت
یـک قـدم رو بـه امـیـد بـرداری ،
در فـلـق نـور خـدا را بـیـنـی ،
کـه تـو را مـی خـوانـد
تـو را مـی خـوانـد
میلاد منجی موعود مبارک
زرّین-7/6/86
15 شعبان
فریادرس
خـدایـا عـاشـقـم کـردی ، بـه فریـادم بـرس
چون ، رها کردی مرا ، یارب بـه فریـادم بـرس
آن دو چشم نرگست ، مـسـت و غـزل خوانم نمود
مـن کـه دیـوانـه شـدم ، یـا رب بـه فـریـادم بـرس
آن خـم ابـروی تـو ، از دل قـرارم را بــبــرد
مـن چـو مجـنـون گـشتـه ام، یـا رب بـه فـریـادم بـرس
از غــم دوری تـو ، ای گــل پـریـشـان گـشـتـه ام
روز وصـلت کی بـود ، یـا رب بـه فـریـادم بـرس
هـیـچ چیـز ، داروی درد این دل مسکـیـن نـبـود
خنده ات درمـان بـود ، یا رب بـه فـریـادم بـرس
در شـب تـارم شـدی شـمــع و مــنــم پــروانـه ام
آتشت سوزاند وخاکسترشدم، یـا رب بـه فـریـادم بـرس
در فراقـت ، روز و شب ، من ناله ها کـردم ولـی
پـاسـخـی نـشـنـیـده ام ، یـا رب بـه فـریـادم بـرس
بـنـده جـرم و گـنـاهـم ، در امـیـد عــفـو تـو
از سر تقصیر من بگذر ، بـه فـریـادم بـرس
گـر امـیـد بــخـشـش و عـفـو تـو در کـارم نـبـود
وای خـدایـا، مـن چـه می کردم، بـه فـریـادم بـرس
مـن هـنـوز زنـدانـی ام، زنـدان تـن در ایـن جـهـان
زنـجـیـر از پـایـم گـسـل، یـا رب بـه فـریـادم بـرس
انـتـظـار وصـل تـو کـرد بی قـرارم ، بـی قـرار
ای خـدا صـبـرم بـده ، یـارب بـه فـریـادم بـرس
زرّین - 28/7/84
اثر استاد فرشچیان